Sem dados. Por favor selecione parametros de busca.
|
|
|
ro. Não termos nada foy dita | tal, amo. mãdar lhey por meſa | como que he pera jantar | diras que me vẽ buſcar | releua ro. eſtà Veneſa | de quẽ zomba he o zombar. | Nunca quando vẽ tras nada. | amo. Vem sò pejar a pouſada | ro. Señor o jantar ſe ordene | que helo helo por do viene | el moro por la calçada. |
|
- 0045 - El moro que reta a Valencia
|
|
|
fer. O barbeyro he ja chegado | elo elo por do viene | de capus encadernado | bar. Não aja darẽme olhado | ca. Ho como vindes ſolene. |
|
- 0045 - El moro que reta a Valencia
|
|
|
que prol me fezerão agora | quatro ou cinco cruzadinhos | mo. para que. cus. ſaõ bõs hũ ora | telos dão goſto ſolene | mo. Não nos tenho, eſſa lançada | força que tambem a pene | du. Elo, elo por do viene | el ſayo por la calçada |
|
- 0045 - El moro que reta a Valencia
|
|
|
E pois me ya obrigey | daruos ey conta comprida | de como paso a uida | nesta uida tomey | uoume ao longo da praja | sem outros ricos petrechos | una adarga ante pechos | y en la mano una azagaia. (CCM)
E pois me já obriguei | dar-vos-ei conta comprida | de como passo a vida | nesta vida que tomei. | Vou-me ao longo da praia | sem outros ricos pertrechos: | una adarga ante pechos | y en la mano una azagaya. (MPF)
|
|
- 0045 - El moro que reta a Valencia
|
|
|
pay. aentayuos a fiar | Saulinho ꞇ eu a coſer | Lediça guiſe o jantar | como acabar ꝺe varrer | ꞇ a loiça ꝺe lauar. | ¶ Cantam pay & filho coſendo. | ¶ Ay Valença guay Valença | ꝺe fogo ſejas queymada | pꝛimeyꝛo foſte ꝺe moyꝛos | que ꝺe chꝛiſtianos tomada | Alfaleme na cabeça | en la mano vna aagaya | guay Valença guay Valença | como eſtaas bien aentada | antes que ſejam tres ꝺias | ꝺe moiros ſeraas cercada | pay. E ai ho foy. |
|
- 0045 - El moro que reta a Valencia
|
|
|
du. ora eu tenho io por nouo | vẽs dar recado a ti meſma | mar. que falas roſto deſtrouo. | A tua ſeñora, ouues agora | du. Guay Valença, guay Valença, | & eu tenho agora eſtora | quẽ ſeja minha ſenhora | mais quea gentil preſença |
|
- 0045 - El moro que reta a Valencia
|
|
|
Volta. | Ho caualo mal penſado | pela ma vida que paa | julgarão a do criado | ſem bolo ſe a ama amaa | y ſe vueſtra merce pienſa | ſer tal qual he ſeu marido | quedaos a Dios veſttido | que la cena guay Valenſa. |
|
- 0045 - El moro que reta a Valencia
|
|
|
(Bar.) Pois diruos ei como ſerà pera que a couſa corra por ſua ordẽ. A la miſma hora darei rebate a quatro Rufiſtas da minha ceuadeira, por em hũ açopro dizẽdo, & fazendo lhe lancemos as portas fora do couce, & lhe façamos buſcar meijoada per ees telhados. Pois Paraſito? Si el cauallo bien corria, la yegua mejor bolaua: muito mais ligeiro he dos pès, que da lingoa. |
|
- 0045 - El moro que reta a Valencia
|
|
|
Pera contentar ꝺona ana | ha meſter ſer tam aguꝺo | que nom cuyꝺo que a engana | nem menos ꝺona joana | carapuça ꝺe velluꝺo. | Quanto mays quela deia | ꞇ niſto bem ſafirmaua | toꝺavya | ſo barrete bem volaua | la hegoa mij cria. |
|
- 0045 - El moro que reta a Valencia
|
|
|
Vayſe Mercurio & vem Soſea co recado Danfatrião. | ſo. Anfatrion esforçado | brauo va por la batalla | ſiete cabeças lleuaua | de las mejores a hallado. | Fala. | Quiẽ viene de tierra agena | y de la muerte eſcapo | la razon le permitio | que cante como ſerena | como agora hago yo |
|
|