Testemunhos musicais
date_time
2024-08-08 22:03:32
0229 - Fontefrida
Anónimo
Anónimo
  • Polifonia (3 vozes)

Fonte frída fonte frída | fonte frída í con amoꝛ | ꝺo todas las avezícas | van tomar cõſolaçíon 

ſino es la toꝛtolilla | q̇ ſta ſola y ſin amoꝛ | poꝛ ay fue a paſar | el traidor del րuy ſeñoꝛ

Fonte frída fonte frida [voz de Tnor. = tenor]

Fõte frída fõte frida [voz de Cont. = alto]

las palabꝛas q̇ le díxo | todas eran de traicion | ſy te pluguieſe ſenoꝛa | ſería tu ſiervo yo

vete daq̇enemjgo | falſo malo engañadoꝛ | q̇ oy a ſiete años | q̃ ᵱdi mj buen amoꝛ

q̃ nõ poſo en րamo Vde | nj en arbol q̃ tẽga floꝛ | ſi el agua clara fallo | turbía la bebo yo

Fonte frida, fonte frida, | fonte frida i con amor, | do todas las avezicas, | van tomar consolaçión, | si no es la tortolilla, | qu'está sola y sin amor. | Por aý fue a pasar | el traidor del rruyseñor. | Las palabras que le dixo | todas eran de traición: | «Sy te pluguiese señora, | sería tu siervo yo. | – ¡vete d'aquí enemigo, | Falso, malo, engañador, | que oy á siete años | que perdí mi buen amor, | que non poso en rramo verde | ni en árbol que tenga flor. | Si el agua clara fallo, | turbia la bebo yo».

                                                     (Dumanoir 2021: 174)

Tnor. 

Cont.

1. A transcrição moderna da melodia foi feita segundo as normas constantes nos critérios editoriais do catálogo musical RELIT-Rom.  

2. A peça está musicada a três vozes. 

3. Como é característico dos cancioneiros quinhentistas, a colocação das sílabas no fólio não está necessariamente alinhada com a sucessão de notas musicais na pauta. De acordo com os critérios editoriais deste catálogo, fez-se aqui essa correspondência prosódica tendo em conta o desenho rítmico e melódico apresentado. 

4. Estrutura musical em quatro frases, cada uma correspondendo a um verso.

5. A escrita assenta na polifonia vocal homofónica: as vozes são equilibradas, movendo-se maioritariamente com o mesmo ritmo, resultando numa escrita vertical em blocos de acordes que aposta sobretudo na expressividade das harmonias e não na elaboração contrapontística; cada voz movimenta-se por grau conjunto ou por intervalos musicais pequenos, com poucos saltos, excepto o baixo, que vai fazendo saltos intervalares maiores consoante as necessidades harmónicas; o âmbito de cada voz ronda à volta da oitava, os valores rítmicos são maioritariamente longos e incidem sobretudo na breve e semibreve. O tempo da peça é binário. A melodia está na voz superior.

6. Dentro do estilo de polifonia vocal homofónica, a peça apresenta uso de ligações fluidas entre as frases musicais, como acontece na primeira e na terceira cadências (assinaladas com uma suspensão ), em que há uma voz que continua o movimento melódico, enquanto as outras estão suspensas. Também se verifica o uso tendencial de valores mais curtos, como a semínima, e a insistência no uso de notas pontuadas.

7. Na voz de baixo falta uma nota, no valor rítmico correspondente à breve, e que vai assinalada na transcrição moderna com parêntesis rectos.