Sem dados. Por favor selecione parametros de busca.
Eu vi ja caualeyꝛão ꝺos ꝺa guarda, ãtigo como eſpada ꝺe lobo, cõtar poꝛ timbꝛe ꝺe ſuas façanhas, que tirara freyꝛa ꝺe moſteyꝛo per chamine. E aueis ꝺe pꝛeſupoꝛ que a gentil ſenhoꝛa viria mais ferrugenta que aluião achado em pardieiro: ꞇ elle cuydaua que tiraua coouão ꝺe aljofar. Mas iſto ſenhoꝛ meu paſſou ja cõ as ſoberbas ꝺos balãdraos, ꞇ todas eſſoutras antigualhas, ꝺe poꝛ aquel poſtigo viejo: buen Cõde Fernã gonçalue
0123 - El conde Fernán González llamado a Cortes
Deixay a hum que ʃea bone, | diz logo de muito ʃengo | villas & cailhos tengo, | todos a mi mandar ʃone. | então eu que eou de molho, | com alagrima no olho, | e lo virar do en vez, | digolhe tu inʃanus es, | & por iʃʃo não to tolho. | Pois honra & porueito | não cabẽ num ʃaco.
0123 - El conde Fernán González llamado a Cortes
Latã. Oꝛa oyui ꞇ oyuireis | ꝺiei alguma cantadela | namai eſta ꝺonela | ꞇ eſta cantiga ꝺireis | canas ꝺo am canas | canas ꝺo am. | polo longo de hũ rio | canaual eſtaa flido | canas ꝺo am. | Canta o eſcudeyro ho romãce | de mal me quieren en Caſtilha, | & diz Vidal. | Latam ja o ſono he comigo | como oyço cantar guayado | que nam vay eſfandagado.
0305 - Yo me estava en Barbadillo
Latã. Oꝛa oyui ꞇ oyuireis | ꝺiei alguma cantadela | namai eſta ꝺonela | ꞇ eſta cantiga ꝺireis | canas ꝺo am canas | canas ꝺo am. | polo longo de hũ rio | canaual eſtaa flido | canas ꝺo am. | Canta o eſcudeyro ho romãce | de mal me quieren en Caſtilha, | & diz Vidal. | Latam ja o ſono he comigo | como oyço cantar guayado | que nam vay eſfandagado.
0031 - Bodas de doña Lambra
Hiuos a Caſtela, ꞇ leixay Ptugal aos Caſtelhanos pois ſe lhe ꝺaa bem. Poreys tenda em Meꝺina ꝺel campo, ꞇ ganhareis voo pam peado, em groſar Romances velhos que ſam apꝛaiues, ꞇ plheys p titolo Gloſa famoſa ꝺe vn famoſo y nueuo aut, ſobꝛe mal ouiſtes los franceſes, la caça ꝺe roncesvalles. Mas heiuos medo que ãde ja laa ho trato ꝺanado como caa: onde vos logo acodẽ eſtes ꝺiſcretos eſcoimados, que não medrã ja chocarreiros.
No ay que buſcaros dichoſo; | ſabed que os haueis de hallar | en poluoredas de auſencias | perdido por Don Beltran.
0150 - Pérdida de don Beltrán
De que tempo ſois parida. | Ama. De hum annoinho no mais. | Feyti. E que cantigas cãtais. | Ama. A criancinha ꝺeſpida. | eu me ſam ꝺona Giralda, | ꞇ tambem, valme Lian, | ꞇ ꝺe pequena matais am, | ꞇ em Paris eſtaa Donalda.
0539 - Sueño de doña Alda
Feyti. E que cantigas cãtais. | Ama. A criancinha ꝺeſpida. | eu me ſam ꝺona Giralda, | ꞇ tambem, valme Lian, | ꞇ ꝺe pequena matais am, | ꞇ em Paris eſtaa Donalda. | Dime tu ſeña ꝺi | vamonos ꝺixo mi tio, | ꞇ leuademe p el rio, | ꞇ tambem Calbi a bi, | ꞇ leuantey me hum ꝺia | lunes ꝺe manhana, | ꞇ muliana muliana, | ꞇ nam venhais alegria. | E outras muytas ꝺeſtas tais | Feyti. Deytay no berço a ſenha | embalay ꞇ cantay a | veremos como cantais.
am. Faço o que me aconſelhays | ſem dio lhe errar hum fio | br. Quero ver que me peytais | que preſente me mandais | am. Vamonos dixo mi tio | que cedo tereys pitança | como duque de Bargança | por tão gentil primauera. | br. Ho queſtes maſtos de cera | ſaõ palauras na bonança.
Com eſta reſoluçaõ ſe meteo o capitaõ mór em hũa galueta, & foi correndo a armada a darlhe auiſo do que auiaõ de fazer. E prepaando pella galeota de dõ Iorge de Meneſes, chamando por elle, lhe die aquellas palauras do romance velho: Vamonos dixo, mi tio, a Paris ea ciudad. Dandolhe a entender, que eſtaua aentado paar auante pera a fortaleza. E dom Iorge de Meneſes lhe reſpondeo muito apreado, com o meſmo romance: No en trajes de Romeros, porque no os conoſca Galuan.