Sem dados. Por favor selecione parametros de busca.
|
|
|
Senam te pude falar | ſee certo que minhas ꝺes | me nam ꝺerom ee vagar | e ꝺeueſme ꝺe perdoar | pois que foi erro dames: | Os meus amiguos paados | Ribeiro jaa mão ꝺeixado | ꞇ p verem que meus fados | eram neſte mal mudados | ꝺe mim todos ſe hã mudado |
|
- 0366 - Conde Claros preso
|
|
|
ines. Dõde nace o querer bẽ | men. nace de pura affeyçam | ines. Quẽ vos die io. mẽ. ninguẽ | porque os olhos do vem | dam rebate no coraçam | ines. Por certo por ſabido | mereceys fauorecido | men. O fauor de vos eſpero | ines. Nunca fuera caualhero | de damas tambem ſeruido | men. Io he dobrarme a ferida. | ines. Eu eſtou por vos perdida | men. E eu ſe vos tenho auſente | ando perdido antre a gente | nem mouro nem tenho vida. |
|
- 0530 - Lanzarote y el orgulloso
|
|
|
Tu Lançarote do Lago | as glorias damor ouueʃte | De damas ʃeruido, amado | da dona à quẽ mais quiʃeʃte | Com dano dos traydores | aa morte à que te rendeʃte |
|
- 0530 - Lanzarote y el orgulloso
|
|
|
fi. Virá boa, me. vem nacendo | pa. He milagre, me. eſtar ſea rindo | Das mais forẽ mais graues | fi. Eu queroa muito louçam | cõ eruas cheiros ſuaues | me. Farlheei que venhão aues | cantar nela ante menhã. | pai. Se aſi for ſera gentil | que o cãtar ninguen no enjeita | me. Pois cantarlheão alas mil | enel mes era de Abril | de Mayo antes de feita. |
|
- 0431 - Flérida y don Duardos
|
|
|
cus. Como os não tenho boſejo | ando todo aquele dia | a meſma malenconia | du. no era el ſayo tam viejo | que inda nele ſaca auia | mo. Como a pobreza ataganta | cus eu a telos toda via | deraos nea moradia | du. Quando la hermoſa infanta | mi ama ya lo deſpia. |
|
- 0431 - Flérida y don Duardos
|
|
|
bro. Deixaime, fe[.] zõbais de mim | bro. Deixaime pois me engeitais | eu me auſentarey daqui | onde me mais não vejais. | fe. Boa eſtà a zombaria | br. Não ſam eas minhas manhas | fe. Porem iſuos toda via | bro. Voime a tierras eſtranhas | a do ventura me guia |
|
- 0431 - Flérida y don Duardos
|
|
|
Pedir verso á la rudeza, | y á la scuridad la luz, | y al que es pequeño grandeza, | y al pobre que os dé riqueza, | no sé que es, por esta cruz ✝. | Si es por tenerme por tonto, | y entrays con risa mofando, | y con versos motejando, | camino del Elesponto | camina el triste Leandro. |
|
|
|
|
Feito iſto partioſe o Vizo-Rey para Barcellor, chegando a ſua barra, cometeo logo a entrada com todos os nauios de remo, indo elle diante de todos na ſua manchua ſentado em huma cadeira de brocado armado de plumas, & perto delle o Veiga tangendo em huma arpa, & cantando aquelle romance velho que dis? Entran los Moros en Troya; tres y tres; y quatro a quatro. E chegando perto da fortaleza, começaraõ vir zunindo por cima das embarcaçoens algumas bõbardadas, a que o Veiga que hia cantando ſe embaraçou, & o Vizo Rey muito ſeguro lhe die, O ide por diante naõ vos eſtroue nada |
|
- N/A- En Troya entran los griegos
|
|
|
E tornando a continuar com o Viſorrey, todo eſte inuerno gaſtou em acabar hũa nao que fez defronte dos ſeus paços, pera ſe ir nella pera o reino por eſperar em Setembro por ſoceor, a que pos nome a chagas pella deuaçaõ que tinha ás de Chriſto, que foi a couſa que aſsi na India, como em Portugal lhe remorderaõ mais que todas. E tanto, que lhe contrafizeraõ aquelle romance velho que diz: Mira Nero de Tarpeya a Roma como ſe ardia, em Mira Nero da janella la naue como ſe hazia. |
|
- 0397 - Mira Nero de Tarpeya
|
|
|
fi. Vaſe encoſtar, de. acho a cama | iſca da doença aſinte | mo. Pois mudaiuos deſe vinte | atabua he gentil cama | dũ doente, mais nõ pinte | de. Como eſtais oje eſte dia | vilao, vendo de deſpejos | a roma como ſe ardia | mo. Gritos dam ninhos & viejos | ſenhor de la cena mia |
|
- 0397 - Mira Nero de Tarpeya
|
|
|
E com tal gente serei | de ratos Nero cruel | que a nenhum darei quartel, | e a nenhum perdoarei; | tantos males vos farei | que se diga n'esse dia, | vendo com tal tyrannia | dar-vos morte triste e feia: | «Mira Nero da Tarpêa | como Roma lá se ardia!» |
|
- 0397 - Mira Nero de Tarpeya
|
|
|
[Par.] Que dizeis agora Monſeor de Laxao? Eſte meco não he de huns porretas que grozão Retrahida eſtá la infante, & Pera que pariſtes madre? E iſto me não podeis negar, ter ſempre nouidade em meus propoſitos. |
|
|
|
|
m ſeñor, d. tão fechado | tam retrayda eſta la Infanta | mo. Anda a porta coa garganta | tardais vos tarda o bocado |
|
|
|
|
Da lhe huã viola, tange como que quer cantar. | G. Pois que naõ poo al fazer, | B. Ay que canta, enaõ eſcarra! | G. Ora eylo vay. | Canta Dom Gil ò melhor que pode ò que ſeſegue cantando. | G. Paeauaſe Siluana | por hum corredor hum dia |
|
|
|
|
B. Ay ſenhor? eu naõ queria | ſenaõ letra Caſtelhana. | G. Cantarey algarauia | ſe mandais, pois que quereis? | B. Huã letra noua quero. | Canta. | G. A caar vá Cauallero |
|
|
|
|
[Para.] E pois vos prezais de profundo, olhaime la pelo virote, ſe entendeis eſte Portuguez dos arrabaldes de coa. Congelaraõſe os deſejos de meus penſamentos meſtiços ao paſſar dos Alpes, eu pera os fazer corridios fizlhe hum emplaſtro de ſandalos, & oleo de Pregonadas ſon las guerras de Francia contra Aragone, quis Deos que tomaraõ fogo, & todauia ſempre ſe ſintem em toda mudança de tempo, que he hum perjudicial cometa, lancei tres & ás, vim a entabolar com ſenas, & dizia a ſorte no ſino de libra. |
|
|
|
|
Roc. Poys muyto ſabera quẽ lhe tirar da cabeça, que he aſumma da corteſania, & diſcrição, & ea he ella a paruoice refinada, grande confiança, & pouca poe: ſaõ gentis partes para medrar para alfeloeiro. Din. Pregonadas ſon las guerras de Francia contra Aragone. Roc. O que elle tem para ſeu remedio, gentil vòz. Car. Tal ſeja ſua vida, & a minha, poys o demo aſsi o quiz. Din. Como las haria triſte, viejo cano, y pecador: ah pezar de Mafoma. Car. Quebroulhe a prima, inde bem. |
|
|
|
|
Rube. Oo quien no fuera naſcida, | viendome ſalir la vida | paraſte a contar patrañas. | Beni. Pues otra ſe yo ꝺe vn carnero | Rube. Anda triſte que me muero, | no me yꝛas poꝛ el beuir? | Beni. Dexadme cantar pꝛimero, | tiempo era cauallero | que ſe macoꝛta el veſtir. |
|
- 0444 - Tiempo es el caballero
|
|
|
[Par.] E aſsi em o ſobredito ſenhor Cupido com ſeus brincos de caõ começando a fazer ſeu oficio, por à paciẽcia. Que alegrias tristes, tristezas contentes, cuidados deſeſperados, deſejos impoſsiueis, cõ ſuas magoas de cada hora, delido tudo em Pera que paristes madre vn hijo tan deſdichado he a estopada com que de preſente ſocorrem à ſuas deſgraças os ſadios, que topareis ſem errar passada (porque não quero que vaõ ſem meus recados) entre Tejo & Guadiana ao ſocairo de ſeus fingimẽtos |
|
- N/A- Descubrase mi pensamiento
|
|
|
[Par.] Que dizeis agora Monſeor de Laxao? Eſte meco não he de huns porretas que grozão Retrahida eſtá la infante, & Pera que pariſtes madre? E iſto me não podeis negar, ter ſempre nouidade em meus propoſitos. |
|
- N/A- Descubrase mi pensamiento
|